دشتستان بزرگ- محمد حسینی: اکسیژن، آب و غذا سه نیاز اساسی و اولیه برای زنده ماندن هر انسان به شمار می روند.

به گزارش دشتستان بزرگ؛ با وجود ثبت طولانی ترین رکورد اعتصاب غذا توسط یک زندانی سیاسی ایرلندی که ۷۴ روز به طول انجامید و با مرگ وی خاتمه یافت، تحقیقات دانشمندان و محققان نشان می دهد که انسان می تواند تا ۲۱ روز بدون صرف غذا به بقاء خود ادامه دهد (رکورد اعتصاب غذای مهاتما گاندی ۲۱ روز بود) رکورد حبس نفس نیز به بیش از ۱۱ دقیقه به ثبت رسیده است ولی به طور معمول و نهایی، سقف تحمل انسان بدون اکسیژن ۳ دقیقه و سقف عدم استفاده از آب ۳ روز می باشد.

حال به این سوال می رسیم که قدرت تحمل نبود آب برای دشتستانی ها، چقدر است؟

لازم است بدانید عمده آب مورد نیاز جهت شرب مردم دشتستان از طریق چاه های مختلف تامین می شود که برخی از این چاه ها در شهرستان و تعداد ۱۰ حلقه چاه عمیق دیگر نیز در شهرستان کازرون است و توسط لوله های انتقال، به دشتستان منتقل می شود که پس از کلرزنی و میکروب زدایی در دسترس مردم قرار می گیرد.

 البته برخی روستاها نیز وجود دارند که از سیستم میکروب زدایی محروم هستند و آب را مستقیما از روی شبکه انتقال دریافت و صرف می‌نمایند که از ذکر نام آن چند روستا خودداری می کنم.

خاطرم هست در جلسه ای که بصورت انفرادی با دکتر حقیقی معاون محترم سیاسی استانداری وقت، داشتم خواهان بررسی و بهبود وضعیت بحران آب شهرستان بودم که طی تماس تلفنی، فی المجلس با فرماندار کازرون و معاون سیاسی استانداری استان فارس، ایشان خواهان پیگیری و برخورد با عاملان وضعیت بحران آب شهرستان دشتستان شدند.

 چرا که برخی کشاورزان کازرونی با نصب پمپ کف کش و انحراف مسیر آب رودخانه به سمت مزارع و باغات و برخی دامداران با شلیک گلوله به لوله های خط انتقال آب، باعث کاهش میزان آب دریافتی شهرستان از صد و ده هزار متر مکب در روز به ۸۶ هزار متر مکعب در روز شده بودند که در مقایسه با وضعیت فعلی، این میزان به ۴۵ هزار متر مکعب در روز تقلیل یافته است.

البته اصرار برخی دولتمردان قبلی بر استقرار شهرک ها و نواحی صنعتی در کرمان و تاسیس صنایع فولاد مبارکه در اصفهان و…. باعث گردید تا کرمان با کم آبی و زاینده رو با خشکی و دشتستان نیز با بحران آب مواجه شود که این قصور نباید نادیده گرفته شود

این امر در نهایت موجب ایجاد نارضایتی دشتستانی ها از وضعیت موجود شده و با ابراز این نارضایتی، خواهان حل معضل آب از سوی مسئولین کنونی شدند.

و اما گاهاً دیده شده ک برخی مسئولین شهرستانی با مصاحبه های تبلیغاتی و تکراری خود، ضعف خود و آن دولت ها را به گردن مسئولین کنونی شهرستانی و استانی می اندازند.

و باید در نظر داشته باشند که شهرستان دشتستان با وجود دارا بودن بیش از ۱۷۰۰ کیلومتر شبکه آبرسانی، با مشکل کمبود اعتبار به منظور مرمت و نوسازی شبکه آرسانی فرسوده به جهت جلوگیری از هدر رفت و اتلاف ۴۰ درصدی آب می باشد که همت شما مسئولین محترم و منتقد را می‌طلبد که جا دارد در کنار رایزنی با وزیر نیرو برای اخذ اعتبار برای سد دالکی در صدد تامین اعتبار به جهت نوسازی این شبکه آبرسانی باشید چرا که اگر این مهم محقق شود با صرفه جویی این ۴۰% با وجود کاهش میزان آب ورودی شهرستان از ۸۶ هزار ب ۴۵ هزار متر مکعب، مشکل بحران آب حل خواهد شد.

هر ساله در کمیته برنامه ریزی شهرستان مبلغی بین ۳ الی ۵ میلیارد تومان به آبفار تعلق می گیرد که گاها ۱ الی ۲ میلیارد آن هم محقق نمی شود.

آقای سعادت، احداث سد دالکی یک برنامه دراز مدت است، در برنامه ریزی کوتاه مدت خود به فکر تامین اعتبار برای تهیه ماشین آلات مربوطه به ادارات حفار باشید.

گرچه آب رفته باز آید به جوی، ماهی بیچاره اما مرده بود.

کرارا دیده و شنیده ام که این مسئولان مسئول از ضعف مدیریت مسیولین فعلی صحبت به میان می آورید، اگر منظورتان ضعف مسئولین وزارت نیرویی استانی و شهرستانی است، اتفاقا مسئولین استانی آقایان یاکیده، نصوری و مسیولین شهرستانی آقایان فخری، بردستانی و کرم پور نه تنها در مدیریت ضعف ندارند بلکه در کار خود از توانایی بالایی برخوردارند.

البته تلاش و همت فرماندار و بخشداران محترم شهرستان، برخی شهرداران، دهیاران و اعضای شوراهای اسلامی شهر و روستا را نیز نباید نادیده گرفت.

و البته اگر تشخیص شما غیر از این است و فکر می کنید ضعف مدیریت این افراد است، همانند برخی مناصب دیگر، فرزند، خواهرزاده یا دوستان همسو و اهالی بخش خود را جایگزین آنها کنید تا مشکل آب نیز همانند بقیه مشکلات که حل نمودید، حل شود.

لازم است متوجه باشید که تاکنون به همت همین مسیولین سخت کوش با اجاره چاه های آب متعلق به آقایان آذر پاد و محمدی مشکل روستای بنداروز در حوزه آب تا حدود زیادی مرتفع شده است و البته طرح انتقال اب پشت سد زندان ک نیاز ب اعتبار ۱ میلیارد و نیمی به جهت خرید لوله مناسب ب طول ۵ و نیم کیلومتر یکی دیگر از راهکارهای  برون رفت از این بحران است که به امید خدا تا یکماه آینده ب بهره برداری میرسد.

به همت همین عزیزان مشکلات اهالی روستاهای بخش شمالی شهرستان، (۱۲ روستا) میلک، گلدشت، جره، شول، سیاه منصور، صبا و… از طریق حفر چاه میلک حل شده است.

و با حفر چاه در روستای تل سرکوب و تامین ۱۴ و نیم کیلومتر خط انتقال اب، روزانه ۳۰۰۰ متر مکعب به حجم ابهای روستاهای تل سرکوب، برمک، هلپه ای، زیراه، بشیراباد، نظر آقا، آل یوسفی و… افزوده شده است.

البته امکان تقویت ظرفیت آب بخش شبانکاره، سعد آباد و آبپخش از طریق افزایش ظرفیت و بهره بری ایستگاه پمپاژ آب واقع در چهاروستایی وجود دارد که همت نماینده محترم و فرماندار شهرستان در خصوص جذب اعتبار لازم را می‌طلبد.

اجاره چاه در بنداروز ، بخش ارم، و بخش بوشکان از همت مسئولین وقت و قبلی در حوزه آبرسانی است. که بخش بوشکان از جمله بخشی محسوب می شود که آب مورد نیاز آن بخش را از طریق چاه های آب همان بخش و استقرار ایستگاه پمپاژ طلحه تامین می نماید و از اتصال و استفاده از آب خط کوثر بی نیاز است.

البته کمبود آب بخش بوشکان به جهت کاهش سطح آب چاه های آن بخش است که بخش عمده آن بابت کشاورزی غیراصولی اهالی آن منطقه است.

و اما راهکارهای دیگری هم وجود دارد که ذیلا به آن اشاره خواهم نمود.

نیک می دانید کشور عربستان سعودی منابع زیرزمینی آبی چندانی ندارد اما با پیش بینی و تاسیس ایستگاه های آبشیرین کن این مشکل حل شده است.

بر خود لازم و فرض می بینم از تلاش های استاندار اسبق استان بوشهر جناب آقای دکتر سالاری به جهت ارائه طرح تاسیس ساخت ۱۰ آبشیرین کن در استان، تقدیر ویژه نمایم که دریافت سهم شهرستان از این ده دستگاه همت نماینده شهرستان را می طلبد که هرچه زودتر به بهره برداری برسد، چرا که برخی شهرستان ها آبشیرین کن خود را به بهره برداری رسانده اند.

همچنین نماینده شهرستان بطور مستقیم و یا از طریق استانداری می تواند سهمیه آب استان از سمت خط خوزستان (خط کوثر) را افزایش دهد تا بتوانیم از محل گذر خط لوله انتقال اب (واقع در روستای آبطویل) ظرفیت اب شهرستان را تقویت نماییم.

در صورت تاسیس تصفیه خانه بر روی سد رییس علی دلواری، امکان اتصال و انتقال اب آن سد از طریق درگاه ورودی اب کازرون به شهرستان دشتستان، (واقع در روستای قلعه سفید) وجود دارد.

البته منکر کاهش نزولات آسمانی، افزایش باغ شهری های مجاز و غیر مجاز و عدم مدیریت و اسراف و اتلاف آب برخی منازل خانگی، شرکت ها و ادارات و… نیستم که خود سهم به سزایی در بروز بحران کم آبی دارد.

برخی دیگر به خاطر وجود بیش از ۲۰۰ الی ۳۰۰ چاه غیر مجاز در منطقه میلک می باشد. (ارتفاع چاه در این روستا ۲۰ متر بوده که به جهت افزایش چاه های غیر مجاز و کشاورزی غیر اصولی به ۱۶۰ متر افزایش یافته است)

عدم آموزش کشاورزان از طریق ادارات مربوطه باعث شده ک گاها کشاورزان بصورت سلیقه ای و غیر اصولی به کاشت محصولاتی نظیر برنج و … بپردازند.

اشتباهی که برخی کشاورزان بخش ارم باعث شدند دهرود سفلی از وجود سفره آب زیرزمینی بی بهره شود و دهرود علیا نیز در حال  انجام همان اشتباه است.

یقین دارم و امیدوارم با در نظر گرفتن فوق به جای اینکه تصویر را به دوش دیگران بیاندازیم، اگر کمر همت ببندیم، مشکل آب بطور کامل رفع خواهد شد.

 ان شاءالله