دشتستان بزرگ: پتروشیمی دشتستان، یکی از آروزهای دیرین مردم این شهرستان بوده و هست. بسیاری از مردم بر این باور بودند که راه اندازی این پروژه می تواند نقش بسزایی در اشتغال زایی برای نیروهای بومی این منطقه داشته باشد. به گزارش دشتستان بزرگ؛ اشتغال نیروهای تحصیل کرده و کاری از یکی سو و پیشرفت های اقتصادی و عمرانی دشتستان و حتی استان بوشهر از سوی دیگر، دو عاملی بود که موجب رغبت و تلاش مسئولین امر در تحقق این هدف بود. هدفی که اجرای آن، متأسفانه با برخلاف انتظار، با شکست رو به رو شد. پس از بررسی ها و مطالعات صورت گرفته، آبپخش به عنوان محل استقرار این پروژه عظیم، در نظر گرفته شد. بخشی که به دلیل داشتن نخلستان های فراوان، از آن به عنوان نگین سبز استان یاد می شود و همین نگین سبز بودن عاملی شد جهت عدم تحقق آرزوی احداث پتروشیمی در دشتستان! ۴ مرداد ماه همین ماه بود که وزیر صنعت معدن و تجارت در حالی وارد دشتستان شد، جمعی از اهالی آبپخش نیز اجازه ورود وزیر را به منطقه ندادند! و جلوی کلنگ زنی این پروژه را گرفتند به گونه ای که وزیر صنعت، معدن و تجارت در نهایت اعلام کرد که ” دشتستان پتروشیمی نمیخواهد”! این ماجرا به واکنش های فراوانی از سوی مردم و مسئولین رو به رو شد. پایگاه خبری تحلیلی دشتستان بزرگ با پرداختن به این موضوع و انجام نگرخواهی در باب پتروشیمی دشتستان، نظر جمعی از صاحبنظران و فعالان مدنی را در این باب جمع آوری نموده و تحت نگرخواهی پتروشیمی دشتستان منتشر می نماید.   عوض صالحی: وقتی فاز های مختلف گاز وارد منطقه عسلویه و بعد کنگان شد، هجوم این صنعت از زمینهای زراعی گرفته تا منازل مسکونی، روستاها و شهر را در هم نوردید و بعضی از روستاها کلا از نقشه جغرافیا کشور حذف شد. ملاک عمل و خرید و تصرف املاک، نظر کارشناسی وزارت نفت بود. قیمت و بهای کارشناسی روز و خواست مردم منطقه  مردم می توانستند در قیمت ملکشان صاحب نظر باشند نه استقرار صنعت. حتی در شهر  کنگان، جمعیتی از کارگران پیمانکاری مستقر شدند که بیشتر از جمعیت شهر بودند. قیمت خانه، اجاره و اجناس سرسام آور بالا رفت و پیامد آن معضلاتی برای مردم داشت اما آنان همچنان تحمل و سکوت کردند تا مشکلات با شروع به کار فازها کمتر شد. امروز یک هزارم آن صنعت داره تو منطقه اتفاق می افتد که همه از بزرگ و کوچک، آگاه و نا آگاه، کوچه و بازار صاحب نظرند و معترض و آینده قطعا با این نگرشف این صنعت مشکلات بیشتری خواهد داشت. گویند محیط زیست موافق نیست. در اغلب طرح های مناطق عسلویه و کنگان، نظر محیط زیست نافذ نبود از دریا و سواحل گرفته تا آلودگی های زیست محیطی. حالا اگر با این روش قراره مردم اعتراض کنند یا با نظر سنجی میزان علاقه مردم مناطق برای نامزدی استقرار این صنعت سنجیده شود که این راهی جز رفتن به ترکستان نیست. اینکه پتروشیمی کجای این شهرستان باشد نظر کارشناسان اهل فن ملاک است نه من و شما. کجا مقرون به صرفه است؟ کجا سهل الوصول تر است؟ کجا هزینه کمتر و منافع بیشتر را عاید کشور و استان و شهرستان می کند؟کار کارشناسی است نه نظر عوام الناس و خطیب نماز جمعه و یا فعالان اجتماعی است باید کار را به کاردان سپرد و ولاغیر عوض صالحی