به گزارش دشتستان بزرگ به نقل از فرارو، همزمان با افزایش مبتلایان به کرونا، پزشکان به این جمع بندی رسیده اند که خواباندن بیماران کرونا روی شکم می‌تواند به ورود اکسیژن بیشتر به ریه‌های‌شان کمک کند. وبگاه شبکه سی ان ان، در گزارشی به اثرات مثبت این روش در نجات بیماران کرونا پرداخت و نوشت روز جمعه، دکتر مانگالا ناراسیمهان، یک تماس فوری دریافت کرد. یک مرد که در دهه پنجم عمر خود بود به کرونا مبتلا شده و حال وخیمی دارد. همکاران ناراسیمهان از وی خواستند که خود را به بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان یهودی شهر لانگ آیلند برساند تا ببیند که آیا بیمار باید به بخش مراقبت‌های ویژه منتقل شود یا نه. ناراسیمهان قبل از اینکه به بیمارستان برسد به همکارانش گفت بیمار را روی شکمش بخوابانند و ببینند آیا حالش بهتر می‌شود یا نه. این ترفند موثر واقع شد و بیمار بهبود پیدا کرد.

ناراسیمهان دربار این روش ساده گفت: «ما با این (روش) ۱۰۰ درصد، جان‌ها نجات می‌دهیم. این یک ترفند ساده است و ما شاهد بهبودی قابل توجهی بودیم. می‌توانید این بهبودی را در همه بیماران ملاحظه کنید.»

دکتر کاثرین هیبرت، مدیر بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان عمومی ماساچوست گفت: «وقتی می‌بینید این (روش) موثر است، مایل می‌شوید که بیشتر از آن استفاده کنید. این (روش) فورا موثر واقع می‌شود.»

اما چرا این روش موثر است؟ پاسخ این سوال در تاثیرات این روش بر ریه‌ها نهفته است. به گفته سی ان ان، بیماران کرونا اغلب به خاطر سندروم تنگی نفس حاد (ARDS) می‌میرند. همین سندروم بیماران آنفولانزا و سایر بیماری‌ها را می‌کشد.

هفت سال پیش، پزشکان فرانسوی طی مقاله‌ای در مجله پزشکی نیوانگلند، نشان دادند که بیماران دارای ARDS که به دستگاه‌های تنفس مصنوعی وصل شده اند، اگر روی شکم‌شان می‌خوابیدند احتمال مرگ کمتری داشتند. از آن زمان، پزشکان در آمریکا، به درجات متفاوت، بیماران دارای ARDS متصل به دستگاه تنفس مصنوعی را روی شکم شان می‌خوابانند. الان، این کار را بیشتر انجام می‌دهند و نتیجه مطلوبی گرفته اند. وقتی بیمار بیمارستان یهودی لانگ آیلند روی شکمش خوابید، نرخ اکسیژن در خونش از ۸۵ درصد به ۹۸ درصد افزایش یافت که این افزایش زیادی است.

بیماران متصل به دستگاه تنفس مصنوعی، در روز تقریبا ۱۶ ساعت روی شکم می‌خوابند و باقی وقت را به پشت می‌خوابند تا استراحت کنند.

متخصصان مراقبت‌های ویژه می‌گویند ظاهرا خوابیدن روی شکم به بهبود حال بیمار کمک می‌کند. چون باعث می‌شود که اکسیژن راحت‌تر به ریه‌ها برسد. در حالی که وقتی بیمار به پشت می‌خوابد، وزن بدن به برخی بخش‌های ریه فشار وارد می‌کند. هیبرت گفت: «ما با خواباندن آن‌ها روی شکم، بخش‌هایی از ریه‌ها را باز می‌کنیم که قبل باز نبود.»

اما خواباندن بیماران متصل به دستگاه تنفس روی شکم معایبی هم دارد. این بیماران به داروی‌های آرمش بخش بیشتری نیاز پیدا می‌کنند. امری که به معنای باقی ماندن بیمار در مراقبت‌های ویژه به مدت طولانی‌تر است. در بیمارستان عمومی ماساچوست، یک سوم بیماران کرونایی که به دستگاه تنفس متصل هستند، روی شکم خوابانده می‌شوند. معمولا این‌ها بیمارانی هستند که به شدت مریض هستند. همچنین، برخی بیمارستان ها، بیماران کرونا که در بخش مراقبت‌های ویژه نیستند را روی شکم‌شان می‌خوابانند.

در بیمارستان ماساچوست، پرستاران متخصص تغییر نحوه قرار گرفتن بیماران، نزد بیماران خارج از مراقبت‌های ویژه می‌روند و آن‌ها را به خوابیدن روی شکم ترغیب می‌کنند. از آنجا که خوابیدن روی شکم برای مدت طولانی می‌تواند خسته کننده باشد، پرستاران از بیماران می‌خواهند که حداقل به مدت چهار ساعت روی شکم بخوابند. هیبرت گفت: «اکثر بیماران مایل اند این روش را امتحان کنند. اینکه چقدر در این وضعیت باقی بمانند، واقعا از فردی به فرد دیگر متفاوت است.»