به گزارش« دشتستان بزرگ »؛محققان موسسه شیمی آلی و بیوشیمی CAS (IOCB پراگ) و دانشگاه فنی لیبرک با همکاری محققان موسسه میکروبیولوژی CAS، گروه پزشکی سوختگی سومین دانشکده پزشکی دانشگاه چارلز (جمهوری چک) و دانشگاه PJ Šafárik در Košice (اسلواکی) یک ماده ضد باکتریایی جدید ترکیب کرده‌اند که نانوتکستیل نبافته و ترکیبات منحصر به فرد را با خواص ضدباکتریایی ترکیب می‌کند (گزارش‌های علمی، پانسمان نانوالیاف الکترواسپون پلی کاپرولاکتون حاوی لیپوفسفونوکسین باعث کاهش عفونت زخم ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس در موش می‌شود.)

این ماده جدید که NANO-LPPO نامیده می‌شود، می‌تواند طیف وسیعی از کاربردها را به عنوان پانسمان زخم‌ مثلا در جراحات سوختگی، با جلوگیری از عفونت و در نتیجه تسهیل درمان و بهبود انجام دهد.

از آنجا که تعداد سویه‌های باکتریایی مقاوم به آنتی بیوتیک‌های رایج به طور پیوسته در حال افزایش است، نیاز فزاینده‌ای به مواد جدید با خواص ضد باکتریایی وجود دارد. گروه بسیار امیدوار کننده‌ای از مواد به اصطلاح لیپوفسفونوکسین‌ها (LPPO) هستند که توسط تیم Dominik Rejman از IOCB پراگ با همکاری Libor Krásný از موسسه میکروبیولوژی CAS ایجاد شده است.

لیپوفسفونوکسین‌ها به عنوان نسل جدیدی از آنتی بیوتیک‌ها نوید قابل توجهی می‌دهند. آن‌ها مجبور نیستند به باکتری‌ها نفوذ کنند، بلکه در سطح عمل می‌کنند، جایی که غشای سلولی باکتری را مختل می‌کنند. این باعث می‌شود آن‌ها در از بین بردن باکتری‌ها بسیار کارآمد باشند.

مزیت بزرگ LPPO توانایی محدود باکتری‌ها در ایجاد مقاومت در برابر آن‌هاست. در آزمایشی که چندین هفته به طول انجامید، ما نتوانستیم باکتری مقاوم به این مواد را پیدا کنیم، در حالی که مقاومت در برابر آنتی بیوتیک‌های شناخته شده نسبتا آسان ایجاد شد.

پتانسیل LPPO به ویژه در شرایطی که نیاز به مداخله فوری هدفمند دارد، مانند عفونت‌های پوستی، مشهود است. در اینجا اما مواد باید با ماده‌ای مناسب ترکیب شوند که بدون نیاز به ورود به سیستم گردش خون، اثر موضعی آن‌ها را تضمین کند. این بار بدن را کاهش داده و استفاده را آسان می‌کند.

یکی از این مواد مناسب، نانوالیاف پلیمری است که توسط تیم دیوید لوکا از دانشکده علوم، علوم انسانی و آموزش در دانشگاه فنی لیبرک توسعه یافته است. محققان آن را با LPPO ترکیب کردند تا نوع جدیدی از مواد پانسمان را برای زخم‌های پوستی آلوده به باکتری تهیه کنند. مزیت اصلی این ماده این است که LPPO ضد باکتریایی به تدریج و در ارتباط با وجود و میزان عفونت از آن خارج می‌شود.

لوکا می‌گوید: تحقیق و توسعه مواد NANO-LPPO ادامه کار در آزمایش بالینی بر روی دستگاه پزشکی NANOTARDIS است که اخیرا با همکاری بیمارستان منطقه‌ای Liberec، بیمارستان دانشگاهی Královské Vinohrady و بیمارستان دانشگاه Bulovka با موفقیت انجام شد. این دستگاه با ویژگی‌های مورفولوژیکی و فیزیکی-شیمیایی خود باعث بهبود زخم‌های تمیز حاد می‌شود. این همکاری با همکاران IOCB پراگ واقعا امکان استفاده از مواد عملکردی نانوالیاف در مناطق زخم‌های مزمن و عفونی را افزایش می‌دهد.

او می‌افزاید: آنزیم‌ها نانومواد را به مولکول‌های بی‌ضرر تجزیه می‌کنند. LPPO جزء جدایی ناپذیر مواد است و در طی این تجزیه عمدتا از آن خارج می‌شود. علاوه بر این، این فرآیند با وجود باکتری‌هایی که آنزیم‌های لیتیک را تولید می‌کنند، بسیار تسریع می‌شود. این به این معنی است که هرچه باکتری‌های بیشتری در زخم وجود داشته باشد، مواد سریع‌تر تجزیه می‌شوند که به نوبه خود مواد فعال بیشتری را در محل آسیب دیده منتشر می‌کند تا بهبود و بازسازی بافت‌های نرم را ترویج کند.

آزمایش‌های ما بر روی موش‌ها توانایی NANO-LPPO را برای جلوگیری از عفونت در زخم و در نتیجه تسریع بهبود و بازسازی تایید کرد. در جایی که ما از مواد استفاده کردیم، عملا هیچگونه عفونت وجود نداشت. اگر آزمایش‌های بالینی به خوبی انجام شود، این می‌تواند پیشرفتی در درمان سوختگی و سایر جراحات جدی باشد که عفونت تهدیدی حاد و عارضه‌ای برای درمان محسوب می‌شود.

از نظر کاربردها، NANO-LPPO یک ماده جالب برای تولید کنندگان محصولات دارویی و تجهیزات پزشکی است. تجاری سازی آن با همکاری مشترک بین IOCB TECH، زیرمجموعه IOCB پراگ و دانشگاه چارلز نوآوری پراگ، زیرمجموعه دانشگاه چارلز، هماهنگ می‌شود که هر دو به منظور انتقال نتایج تحقیقات دانشگاهی به عمل ایجاد شده‌اند. این شرکت‌ها در حال حاضر به دنبال شریک تجاری مناسب هستند.

منبع: باشگاه خبرنگاران