ظاهرا خانم بهاره افشاری خواستگاری اینستاگرامی داشته که پس از پاسخ رد ایشان تهدید به اسید پاشی کرده و با شکایت خانم افشاری و تلاش پلیس فتا ظرف ۴۸ ساعت به دام افتاده و قضیه ختم به خیر شده.  پلیس فتا  یک زامبی مجازی را به دام انداخته، افتخارش برای پلیس های زحمتکشی که داریم و نفع اش هم برای همه ما و خصوصا خانم افشاری که می تواند با تکیه بر چنین امنیتی کار کند و حتی در کمال ناباوری مشهور هم باشد!

 

همه ی این فرایند قابل درک است و در این میان کمی مصاحبه ی خانم بازیگر عجیب است این که به برخی رسانه ای تاخته و توصیه به خوردن قرص آرامبخش کرده! واقعا چه نیازی به این مصاحبه بود؟ تا جایی که مشاهده کرده ایم اصولا ژست عصبانیت بیشتر مناسب عکس های پروفایل نوجوانان امروزی است که صورتی مچاله و کلافه نمایش می دهند و بعد گمان می کنیم نکند القای این حس به واسطه شهرت و به مدد رسانه ها یک شکلی از کاراکتر سازی است . به هر حال افراد در جایگاه های مختلف سعی می کنند خاص جلوه کنند، گاهی با تلاش و کارنامه ی پر بار و ماندگار و گاهی با اقدامات زود بازده و سطح پایین و دم دستی.

در هر صورت فراموش نکنیم که خاص بودگی فقط تا اندازه ای ساختنی است و بخش قابل توجهی از آن ذاتی است و با هیچ مصاحبه و اطواری ایجاد نمی شود و اصلا هر تلاش برای خاص بودن اتفاقا خبر از یک وجود خام می دهد. فرقی نمی کند حامد بهداد باشی و روی میز بیایی و یا خواننده ی چارتار باشی و واژه ها را بجوی و بدعت گذاری کنی. همه ی این ها تلاش برای خاص جلوه کردن است و هرگونه تلاشی در این ژانر اعترافی صادقانه است. پیروان این مسلک در موقعیت خودشان را افشا می کنند، آن ها در نوجوانی مانده اند، تا حدی که یک نوجوان را درک می کنید، بفهمیدشان!

منبع: برترین ها

رع/