دشتستان بزرگ- احمد قاسمی: کاش من هم یک انسان شهرنشین بودم. این جمله ای است که دیرزمانی آرزوی خیلی ازمردمان کره زمین بود.اما امروزه اگر واقعیت را مد نظر قرار دهیم، دیگر این مطلب ارزش چندانی دربین مردم ندارد. چرا؟ و به چه علت؟ شهرهای مابه دلایل مختلفی من جمله مدیریت ناکارآمد، عدم توجه به سرمایه های اجتماعی، توجه بیش از حد به مسائل کمّی، نادیده انگاشتن مردم به عنوان قوه محرکه درجامعه و…. به فضاهایی تبدیل شده اند که همه از زندگی در آنها بیزاریم. روح و جسم هایمان خسته و نگاهمان به آینده کم سووبی رمق شده است. به راستی چرا این اتفاق ناخوشایند افتاده و در حال افزایش است؟ مگر شهر بر طبق نظریه بزرگان و متخصصان نباید فضایی باشد که در آن فرصت برای همه شهروندان به یکسان فراهم باشد؟ نبایدجایی باشد که برای ساکنانش امنیت و آسایش را فراهم کرده باشد؟ نباید جایی باشد که مردم در آن احساس راحتی و شوق زیستن پیداکنند؟ برازجان ما نیز به این مشکلات گرفتار است و شاید هم بیشتر. پس بناچار باید در جستجوی علت این نابسامانی ها باشیم. یکی از دلایلی که می تواند دوباره شوق زیستن را در بین شهروندان برازجانی احیاء نماید، توجه دوباره به هویت شهری است. هویت شهری منظورمان ظاهر و شکل فیزیکی شهر نیست بلکه هویت شهری در باطن آن نهفته است. چه بسیار شهرهایی هستند که در ظاهرشکلی زیبا دارند ولی هیچ عامل هویتی در آن دیده نمی شود. در واقع هویت واقعی شهر به زیبایی و زشتی ظاهر شهر برنمی گردد، بلکه به هنجارها و رفتارهای شهروندان هر شهر برمی گردد که می تواند در بیشتر مواقع آشفتگی ها و زشتی ها شهر را با همبستگی ها اجتماعی و رفتارهای زیبا و پسندیده جمعی به زیبایی تبدیل نماید. بنابراین می توان بیان داشت، شهری دارای هویت است که حافظه تاریخی داشته باشد. یعنی یک فضای شهری باید دارای حافظه ای مملو ازخاطرات خوب یا بد، زشت یا زیبا باشد. در این راستا بیایم در شروع مدیریت شهری جدید در برازجان یک بار دیگر به حافظه تاریخی این شهر نگاهی نو بیندازیم. خواهیم دید که در این دفترچه، خاطراتی همچون؛ تاریخچه پرگهر کاخ چرخاب، رشادت های شهید غضنفر السلطنه برازجانی، شجاعت های زنان لرده، مقاومت های آیت الله مجاهد برازجانی، شجاعت ها و شهادت های صادق گنجی ها و هزاران خاطرات زیبای دیگر جلوه گری می کند. دفترچه خاطرات آن را به آرامی ورق بزنیم و با ارج نهادن به هویت تاریخی شهرمان، تعلق خاطر را در ذهن مردمانش احیا نموده و شور و نشاط را به کوچه، محله، برزن تزریق نماییم تا پویایی و بالندگی را در تار و پود برازجان جلوه گر باشیم. سخت است اما شدنی……

احمدقاسمی

 دکتری برنامه ریزی شهری