دشتستان بزرگ-دی زاغو برازجونی: سلام، هرگا که یه مطلبی می نوشتم و توش “جاروف پنگی” می اُوردم، خیلی یل پُرسُم می کردن که دِی زاغو والا ئی جاروف پنگی چنه؟ نمی تِری قشنگ سیمون تشریحش کنی؟ گفتم بله، نمی ترم؟! جاروف پنگی یا پنگاشی که در زبان انگلیسی “پنگی اسویپ” گفته می شود، وسیله ایست ارزان، سبک، زیبا و در طرح های متفاوت ولی خطرناک که از دل طبیعت ساخته ویمو اَد. خو ئی دو خطکو از ری کتاو دایره المعارف جاروفل جهان خوندم جلد سُومش صفه ۱۹۳، ولی باقیشه خم سیتون بگم که جاروف پنگی جزء سلایل سرد خطرناک قرار می گیره که بیشتر توو مناطق جنوب ایران موجوده و تنها سلاحیه که حمل و نقلش مجازه. محل تولید ئی سلاح مخوف، نخل و نخلستونه و زمان بدست اومدنشم بهار و توسونه، و ئِی بخِیم بیشتر و بختر راجو ئی سلای ظاهرا بی خطر بدونین بُیَد بُگُم که: وُ خوشه یلی از درخت مُخ (نخل) که قدشون خارک و رطب و خرما وصله می گِن پنگ، که وختی ئی پنگل بریده واون و خارک و خرماشون چیده واوو، جِی جاروف خونه ای وشون استفاده ویمو و رنگ ئی محصول اولش سوزه ولی بعدش کم کم زرد تُپ تُپی ویمو و توو زبون محلی هم جاروف پنگی یا پنگاشی وش می گن. زنل جنوبی، از قدّیم سی جاروف کردن فدحشون یا ری فرشلشون از ئی جاروفکو استفاده می کردن، اُما خذمتتون عرض کنم که ئی فُیده مفید، چی از مخوف بودنش کم نمی کنه! اُما ئِی بخِین از جَمبه ی خطرناک بیدنش بفهمین اولش بُیَد بگم که هرچه کمتر بفهمین به نفعتونه! وختی که پنگ مخ چیده ویمو و خشک ویمو و توو دِسِ یه زن جنوبی میفته، علاوه بر استفاده به عنوان جاروف، استفاده سی محض تربیت کردن بچیل، هشدار دهنده سی میره، ادب کننده خارشوهر، و جمع کننده حواس هُمسادیل بکار برده ویمو اَد! تحقیقل جدید نشون داده که کاربرد ئی سلاح توو اماکن عمومی و اداریل دولتی هاسی زیاد ویمو. یعنی وختی مُسه جاروف پنگی نشون یه مسولی بدی، بیشِ هشتا چک پول پنجِیی حساو مییره وَش! نحوه کار پُی جاروف پنگی ایطهریه که اول مُسه یا دسته جاروف می گیری تو دس و پس مازه فرد مورد نظرتونه نشونه می گیرین و جاروفِ قشنگ ریش میارین دومن و نوازشش می کنین! فرد مورد نظرتون هم بعدِ قارّه ای بلند، بلمبه می دهد و ضرب شست شمانه تا آخر عمرش فراموش نمی کند، هااا بله ها. مرغوب ترین نوع از ئی جاروفکو با مُسه طلا متعلق ویمو به بنده که بانوی بانوان، دی زاغو برازجونی می باشُم. که نوم منم از روز اول و بطور طبیعی ری مُسه جاروفکو حک واویده بیده. پس دی دُمبال نوع درجه یکش نگردین، که گشتم نبی، نگرد چینیه، بِرِین دینده درجه دو و سه! توو آخرین نظرسنجینی که از بازیگرل و مرتازل هندی وُ دِسمون رسیده، نشون داده که خواص جاروف پنگی باعثاویده که کار و کاسویشون کساد واوو و هر کموشون یه هایپراستاری زدنه و جاروف پنگی می فروشن، و خدمات پس از فروشش، چنتاشونم می گفتن، نِی می زنن و جاروف پنگی از تو یه تویزه ای در میا و میره هوا! دی راس یا دروغش پُی خوشون. شاید باورتون نواوو ولی گت ترین سیاست مدارل جهان، که بنده هم جزئشونم از ایران، با در دست داشتن جاروف پنگی که خارجیل وَش می گن اَبَر قدرت، به درجیل بالا تو قدرت و سیاست رسیدنه، یعنی کیف هرکموشه واز کنی تا یه جاروف پنگی نویی توشه که برچ میزنا! الوته در مورد درمون و بهبود محل و آثار اصابت جاروف پنگی، متاسفانه اطلاعاتی در دسمون نی. ولی به جون خم که میخوام دنیام نبو نه، به جون صغو سیرق که می خوام دنیاش تو چیشش سیاه واوو، روز اول عروسیمون، چارتا خارشوهر داشتم که مِی کروکدیل وم حمله می کردن، وختی پس مازشونه پُی جاروفم برشُندم، هر روز کیک سیم دُرُس می کنن میارن، تازه خاسیرم هم عاشقمه! یا مثلا تو خشم ما آروم ترین نقطه، چارهل دور فدح مانه، نه که مثلا مو پُی جاروفم مازه سی کسی نناده بووما، نه، خوشون احتیاط می کنن که لارشون نخا پُی جاروفی چی برخورد کنه، هاااا. یا کنترل چیش رمضون توو کیچه و خیابون پُی همی جاروفکو انجام ویمو که یومی توو کیفمه. یا مثلا کل تربیت زاغو توسط همی جاروفکو انجام واویده. یا ئِی ای جاروفکو نبی، شما بخالتون ویمی ئی صغو جونمرگاویده کنترل کنی؟ اصلا و ابدا. همی جاروفکو توو جونم رسی. میزان استفاده از جاروفکو سی هرکی فرق می کنه ولی چَن مرتوه که امتحانش کنین، کِیلِش میا دستون. مثلا بچیل کوچیکو یه مرتوه نوازش می خوان، نوجونلکو دو مرتوه، جوونلکو سُه مرتوه، آدمل عادی پنج مرتوه، اُما مسولین هشت مرتوه، چغرل بد بدن ده مرتوه، الوته تا ایسو کسی نبیده که وُ ده برسه، حالا هرکی ادعاش ویمو پسین بیا توو حوزه استحفاظی مو دوتا بوق بزنه! در آخُر بُید بُگم که شاخص نرخ ارز توو جهان، صُب تا صُب یه نیم نگُیی وُ جاروف پنگی می کنه و بعدش تغیر میکنه! و سه شخصیت معروف جهان که از جاروف پنگی استفاده کردن عبارتن از: هیت لر، اسکندرو مقدونی، دی زاغو برازجونی! ولاغیر! ها دیی ها ترجمه لغات: فدح: حیاط – مازه: کمر – برچ: برق – خاسیره: پدر و مادر همسر – لار: بدن – یومی: همیشه و هر روز – کِیل: پیمانه