دشتستان بزرگ-احمد قاسمی: همه ما اولین کلمه ای که خواندن و نوشتن آن را آموختیم آب بود. ما آب را نوشتیم، آب را خوردیم و درنهایت آب را بی نهایت هدر دادیم. و امروز متوجه شدیم که این آب دیگر تنها نیست. آب زندگی است.امروزه روند افزایش جمعیت، نیازمندی های شدید بشر به مواد غذایی و کمبود بارش های جوی و هدر دادن حجم زیادی از آبهای موجود سبب شده است که آب به عنوان یک عامل حیاتی و بوجود آورنده بحران در سرتاسر دنیا تلقی شود. در این راستا پیش بینی ها حاکی از آن است که دهه آینده دهه آب برای زنده ماندن نام خواهد گرفت. به راستی چگونه باید باشد.همه نیک میدانیم تأمین آب شرب قابل اطمینان و خدمات بهداشتی برای این انسانها در دهه های آینده یکی از بحرانی‌ترین چالش‌هایی است که بشر امروزی با آن روبرو است بنابراین بین توان تأمین آب و شدت تقاضا در جهان خلایی وجود دارد که به شدت بحران آفرین است. هنگامی که این عدم تعادل با مجموعه راهکارهای مدیریتی یا احیاناً سو مدیریت قابل مهار نباشد زبان مفاهمه در بخش آب به راحتی تبدیل به زبان مخاصمه خواهد شد. اگر در چند سال گذشته استفاده از کلمه بحران، مخاصمه و جنگ درمقوله آب سبب خنده و تمسخر دیگران می شد، امروز به صورت عینی نه تنها در جهان و منطقه بلکه در کنار محل زندگی مان نیز قابل مشاهده می باشد. این بزرگترین زنگ خطربرای هرجامعه ای است، ازسویی دیگرموقعیت خاص جغرافیایی ایران(مجاورت و قرارگیری در کمربند خشک و پر فشار جنب حاره)سبب شده که ایران دارای آب وهوایی خشک و نیمه خشک باشد در این زمینه با توجه موقعیت جغرافیایی استان بوشهر و نزدیکی زیاد به این منطقه خشک وضعیت اقلیمی بسیار نامناسبی را برای بوشهر بوجود آورده و می آورد…. ازویژگی های این نوع اقلیم می توان به کمبود کلی بارش، تبخیرزیاد، وزش های بادهای گرم وسوزان، خشکسالی های مختلف و دراز مدت و….اشاره داشت. متوسط بارندگی سالانه در سطح کره زمین حدودد۸۰۰ میلی متر، ایران۲۵۵ و استان بوشهر۲۲۰ می باشد. به عنوان نموه آمارهای میزان متوسط بارندگی از سال ۱۳۸۷ تا۱۳۹۷ نشان می دهد که در ایران میزان متوسط بارندگی از میزان متوسط سالانه در ایران کمتر بوده است، به نوعی در یک دوره خشکسالی ۱۰ ساله قرار گرفته ایم ((به عنوان نمونه درسال۹۷-۹۶ متوسط بارندگی ۱۶۶ میلی متر، درسال۹۶-۹۵ حدود۲۲۶ میلی متر و در سال۹۵-۹۴ حدود ۲۳۴ بوده است )). بررسی ها هم نشان می دهد که وجود چنین دوره هایی در این مناطق یک امر کاملا عادی و قابل تکرار است، پس کاهش شدید میزان بارندگی و پیدایش خشکسالی در مناطقی همچون ایران و استانهای جنوبی قابل پیش بینی و بسیار بحران آفرین می باشد، با توجه به مطالب بیان شده نتیجه می گیریم در صورت عدم داشتن یک برنامه مناسب برای مدیریت آب در ایران مخصوصا استان های جنوبی همچون بوشهر به زودی شاهد شدید ترین مسائل و مشکلات و پیدایش بحران های جبران ناپذیر زیست محیطی خواهیم بود. در اینجا به عنوان نمونه برای حل مقوله کم آبی و بحران پیش آمده به چند راهکار اشاره می گردد:   ارزش نهادن به آب به عنوان یک واقعیت غیر قابل انکار در سطح کلان و خرد جامعه   تشکیل کمتیه بحران آب درمنطقه درجهت تدوین یک برنامه راهبردی و عملیاتی با کمک تمام سازمان ها ونهادهای مرتبط   اجرای طرح آبخیزداری در مناطق مستعد(ایجاد و احداث سدهای خشکه چین، استخرهای بزرگ جهت نگهداری آبهای سیلابی، فصلی و…) در جهت استفاده از آبهای سیلابی در فصل بارندگی برای افزایش آبهای زیرزمینی   احداث چاه های زیرزمینی در مجاورت طرح های آبخیزداری برای کمک به میزان آب های شرب موجود در منطقه(خط لوله محرم وکوثر)   اختصاص سهیمه از آب و نصب دستگاه های تصفیه آب در محل سد شهید رئیسعلی دلواری و دالکی برای تامین آب شرب منطقه   اختصاص دستگاه تصفیه آب وآب شرین کن با توجه به میزان نیازبرای شهرستان بزرگ وپرجمعیت دشتستان درحوزه خلیج فارس   برنامه ریزی فوری وآنی برای تغییر روش های آبیاری و الگوی کشت خصوصا در باغات نخل در سطح استان با توجه به نامناسب و غیر اقتصادی بودن شیوه آبیاری فعلی(غرقابی)   محدودیت در کشت بعضی از محصولات غیر ضروری در سطح استان   جلوگیری از برداشت چاه های غیرمجاز و پلمپ فوری آنها   استفاده از آب های بازیافت شده  جهت آبیاری فضاهای سبز و…درسطح شهر مدیریت مصرف در بخش آب شرب(استفاده از شیرهای آب کم مصرف و…،) ارتقاء بهره وری مصرف آب با توسعه و ترویج فرهنگ مصرف بهینه آب در سطوح کلی جامعه(ازمهدکودک تا…….)   احمدقاسمی دکتری برنامه ریزی شهری