دشتستان بزرگ- سیده هدیه علوی شریف: حدود ۲۰ سال از تولد شورا‌های شهر می‌گذرد؛ ۲۰ سالی که تجربیات زیادی را برای مدیریت شهری ایران به ارمغان آورده و البته اتفاقات و شکست‌هایی را نیز در سال‌های اخیر برای مدیریت شهری ایجاد کرده است. در یک سال گذشته که شورای پنجم بر سر کار آمده، از این قاعده مستثنی نبوده و البته بی‌برنامگی و شاید انتخاب‌های نه‌چندان درست از یک طرف و سیاسی‌کاری در مدیریت شهری از طرف دیگر، ضربه‌های جبران‌ناپذیری را به بدنه مدیریت شهری زده است. در این مدت، مشکلات عیان در برخی از شوراهای شهر، حتی با سکوت اعضای شورا، از نگاه رسانه‌ها دور نمانده است. این موضوع در غالب شوراهای سطح کشور دیده می شود، اما در برخی از شهرها ملموس تر است، به جرأت می توان شورای پنجم شهر برازجان را یکی از پرتنش ترین شوراها برشمرد. شورایی که با وجود سن یک ساله اش، حاشیه های زیادی را به همراه داشته است. از حاشیه های ایجاد شده با مسئولین استانی، بر سر مشکل آب گرفته تا طرح سؤال از شهردار محبوب برازجان و شکایت از خبرنگاران و… دو قطبی شدن شورای شهر نیز یکی دیگر از این حاشیه هاست! هرچند این دو قطبی شدن ها در بسیاری از شوراها دیده می شود اما جهت قدرت آهنربای ایجاد شده در برخی مواقع به نحوی تغییر می کند که گویا شورا را در این تغییرات میدان مغناطیسی به سرگردانی می کشاند. شورایی که با شروع به کارش، استارت قطبیت را به شکل سه و چهار نفری، زد و به طبع، قدرت بیشتر، در اختیار نفرات بیشتر بود، به نحوی که هیئت رئیسه و غالب کمیسیون ها در اختیار جناح چهار نفری قرار گرفت، اما اینک پس از گذشت بیش از یک سال از فعالیت این شورا، گویا همه اعضا به استثناء جناب رئیس، نظرشان در مورد انتخاب ریاست شورا تغییر کرده است، یاران قدیم از جناب رئیس روی برتافتند و مخالفان، به یاران صدیق مبدل شدند! حال بماند رأی رئیس که گویا همیشه در خصوص ریاست خودش، مثبت است. از اینکه چه عاملی موجب شده که جهت این قطبیت تغییر کرده، مخالفان به موافقان تبدیل شوند و بالعکس، می گذریم و یا اینکه در این یک سال چه بر سر شورا گذشته است که هر سه عضوی که پیش از این، سنگ جناب رئیس را به سینه می زدند، اینکه حتی حاضر به آمدن در جلسات انتخاب هیئت رئیسه نیستند نیز می گذریم، اما جای بسی تعجب است که حضور برخی از اعضای شورای سابق، در برپایی جلسات مذکور، به چه معناست؟ حضور آنان در انتخابات هیئت رئیسه، این شبهه را در اذهان ایجاد می کند که گویا قرار است هیئت رئیسه دوم، با خط فکری آنان انتخاب شود! چرا پس از برگزاری جلسه اول انتخاب هیئت رئیسه که با پاره کردن صورت جلسه بی نتیجه ماند، هیچ کدام از سه عضو مخالف، در جلسات بعدی شرکت نکردند؟ صورت جلسه ای که به گفته جناب رئیس، هنوز در کشوی میز شورا قرار دارد! اما با وجود آن، شمار جلسات انتخاب هیئت رئیسه از پنج عبور کرده است! این چراها و چراهای دیگر، همگی سؤالاتی است که مردم از منتخبان خود دارند، منتخبانی که با هزاران وعده ی رنگارنگ، مردم را به پای صندوق های رأی کشاندند اما تا چه اندازه توانسته اند، به آن وعده ها، عمل کنند؟ آیا ایجاد قطبیت در شورا، خواسته مردم بود؟ آیا کشمکش بر سر تصاحب صندلی قدرت، خواسته مردم بود؟ آیا جنجال و پاره کردن مصوبات شورا، خواسته مردم بود؟ فراموش نکنید وعده های انتخاباتی شما، از طریق رسانه ها ثبت و ضبط شده و به آسانی قابل بازیابی و انتشار مجدد است…