دشتستان بزرگ-ساناز صالحی: نوجوانان با شیوه های متفاوتی سعی می کنند از والدین و مربیان خود فاصله بگیرند. که یکی از این فاصله ها، تغییر تدریجی شیوه ی زندگی آنهاست. وقتی نوجوان می بیند با شما و در کنار شما دچار انواع تعارض ها و محدودیت ها می شود، به تدریج شیوه ی زندگی خود را از شما جدا کرده و با روشی نو و در عین حال جدا از شما به زندگی می پردازد. از جمله تغییر در برنامه ی خواب و بیداری آنهاست، اغلب آنها شب ها تا صبح بیدار مانده و روزها تا غروب می خوابند. اما این برنامه خواب و بیداری آنها چندمزیت دارد؛ اول اینکه مواجهه آنها را با شما به حداقل می رساند. وقتی شما خوابید، آنها بیدارند و وقتی آنها می خوابند شما بیدارید، این تغییر موجب می شود شما کمتر اعمال تنها را ببینید و به دنبال آن، کمتر نوجوانتان را مورد سرزنش و نصیحت قرار دهید. دوم اینکه آنها به عنوان یک نوجوان، بسیار احتیاج دارند که ساعاتی را در تنهایی بسر ببرند, بنابراین تغییر ساعات خواب و بیداری به خصوص شب زنده داری، فرصت خوبی را در اختیارشان می گذارد تا ساعت ها در آرامش و انجام کارهایی که دوست دارند بگذرانند. مزیت سوم، تغییر برنامه زندگی آنها، انجام کارهایی است که با علاقه و میلشان تطابق دارد و شما اغلب با آن مخالفید، خلاصه آنکه نوجوان با بیداری هـای شبانه تاحد زیادی هم به مقصود خود می رسد و هم کمتـر با شما درگیر می شود. از دیگر تغییرات شیوه زندگی نوجوانان شیوه ی غذا خوردن و حضور در جمع هاست. وقتی شما مشغول غذا خوردن هستید آنها از اتاق خود بیرون نمی آیند و گاه به بهانه اینکه اشتها ندارند از غذا خوردن با شما طفره می روند و سپس خود به تنهایی برای غذا خوردن به آشپزخانه می روند. به این ترتیب وقتی شما غذا میخورید، آنها نمی خورند و وقتی آنها غذا میخورند، شما نمی خورید و همین شیوه موجب می شود کمتر با شما مواجه شود، به همین ترتیب حضور یک نوجوان در بین شما نیز می تواند تغییر پیدا کند. وقتی شما، تلویزیون نگاه می کنید، او در اتاقش است و در مثالی دیگر، وقتی شما تلویزیون نگاه نمی کنید، او پای تلویزیون می نشیند. همه اینها نمونه هایی است از تغییر شیوه زندگی یک نوجوان که تمامی اینها کمک می کند تا او بتواند از شما فاصله بگیرد. گاهی اوقات شرایط خاصی مثل تعطیلات عید و یا تابستان به کمک آنها آمده و تر این تغییر برنامه ها، کمک میکند. برای جلوگیری از اینگونه فاصله گرفتن های نوجوان از شما، ضمن اینکه سعی کنید کمتر او را سرزنش و یا نصیحت کرده و یا بیشتر از حد به او تذکر بدهید، در عین حال از تغییرات اندک و کم او در شیوه زندگی، با ملایمت و هنرمندی، جلوگیری کنید. ‎مثلا با زبان خوش و در عین حال عاطفی، نوجوان را همـراه خودتـان کنـار سـفره بنشـانید. نگذارید که بدون شما غذا بخورد. حتی شما نیز بـدون او غذا نخورید. وقتی سفره نهار یا شام می اندازید، از همه اعضا خانواده بخواهید کنار سفره جمع شوند. توجـه داشـته باشید که این کار را با خشونت انجام ندهید. اگر او بهانـه آورد که میل ندارم یا سیرم یا اشتها ندارم، به او بگویید: بیا کنار سفره بنشین و غذا نخور؛ مـن بـدون حضـور تـو نمی توانم غذا بخورم، برای این که من غذا بخورم تو کنـار سفره بنیشین و یا بگویید: اگر شـروع بـه غـذا خـوردن ‎بکنی به اشتها می آیی، شروع کن اشتها پیدا می کنی. سایر تغییرات را نیز از همان اول با ملایمت جلوگیری کنید. حتی اگر شده چند شبی را همراه نوجوانتان بیدار بمانید، این سختی را برای خودتان هموار کنید، تا او احسـاس کـند نمی تواند شیوه زندگی خود را از شما جدا کند. ‎ هر چند که بایـد در اصل توجه کرد به علت این فاصله گرفتن آنها از شما ‎، نه اینکه تنها بـا لجاجـت بخواهیـد از تغییـر شـیوه زندگی انها جلوگیری کنید. همیشه توجه به علتها میتواند شما را در نحوه رفتار کردن با فرزندتان یاری کند.