روزگاریست که سودای تو در سر دارم
هرکجا من بروم یاد تو در بر دارم

کوچه و شهر همه خاطره از یاد تو شد
کاش میشد که بگم یاور دیگر دارم

مرهم زخم نبودی تو دگر شور مباش
بس که تو زخم زدی یک دل پنچر دارم

روزگار از غم و از آه دل من خون شد
ای دریغا که بگفت از تو چه بهتر دارم

سهم من از تو و از عشق تو شد مجنونی
طلب اشک و فغانم روز محشر دارم

یادگاری شده از عشق و خودت در جگرم
یک دلِ سنگ مثالِ سنگ مرمر دارم

آه از عشق و صدافسوس از این دلتنگی
چاره ای نیست که من یار ستمگر دارم