بیشتر افرادی که به زندان مراجعه می‌کنند، کارمندان پر استرس یا دانشجوهایی هستند که تحت فشار محیط آکادمیک کره جنوبی قرار گرفته‌اند و نیاز به آرامش دارند.

بنیانگذار این زندان داوطلبانه، Noh Ji-Hyang گفته است که ایده اصلی را از حرف همسرش که دادستان است گرفته. او گفته بود ترجیح می‌دهد مدتی را در سلول انفرادی زندانی شود تا این که هر هفته ۱۰۰ ساعت کار کند.

افرادی که به زندان می‌روند، بعد از آزادی می‌گویند: اینجا زندان نیست، زندان واقعی همان جایی است که به آن برمی‌گردیم.

در ادامه، به تصاویر و توضیحات جالبی از این زندان توجه کنید.

پارک های‌ری (Park Hye-ri) که ۲۸ سال دارد، مدیر یک استارتاپ است. او در این تصویر موبایل خود را بیرون از سلول قرار می‌دهد. پارک های‌ری می‌گوید: این زندان به من حس آزادی می‌دهد، من همین حالا هم نباید اینجا باشم چون کارهای زیادی برای انجام دادن دارم اما تصمیم گرفته‌ام توقف کنم و به خودم بهتر توجه کنم.

در تصویر بعدی او را در حال قدم زدن همراه با دوستش قبل از زندانی شدن می‌بینید.

داوطلبان قبل از زندانی شدن توجیه می‌شوند و تعظیم می‌کنند.

یکی از داوطلبان که قبل از زندانی شدن مدیتیشن می‌کند.

همه به سلول‌های خود منتقل می‌شوند.

موبایل‌های زندانی‌ها را می‌گیرند. آن‌ها اجازه‌ی داشتن ساعت را هم ندارند.

پنجره‌ی یکی از سلول‌ها به حیاط زندان.

غذای زندانی‌ها در هر سلول تحویل داده می‌شود.

زندانی‌ها در هنگام غروب از پنجره به بیرون خیره شده‌اند.

پارک‌ های‌ری در سلول خود ورزش سنتی تمرین می‌کند.

در انتهای این دوره، داوطلبان یک گواهی عفو مشروط دریافت می‌کنند و آزاد می‌شوند.